Ένας χρόνος από το «ναυάγιο» της Πύλου – ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία 600+ ανθρώπων

ΠΟΡΕΙΑ: Παρασκευή 14 Ιούνη, 18:30, άγαλμα Βενιζέλου

Η δολοφονία που διαπράχθηκε από το ελληνικό κράτος ανοιχτά της Πύλου είναι η κυνική κανονικοποίηση της αιµατηρής συνοριακής βίας. Αποτελεί ταυτόχρονα ρήξη, αλλά και συνέχεια µιας σειράς συστηµατικών πρακτικών του ελληνικού κράτους.

Οι προϋποθέσεις για τη µαζική δολοφονία της Πύλου τέθηκαν τον Μάρτιο του 2020: µετά την ανακοίνωση της Τουρκίας πως θα επιτρέψει τη διέλευση από τα σύνορα του Έβρου, η ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε µε την περιγραφή των µεταναστ(ρι)ών ως «εισβολέων» και «ασύµµετρης απειλής», δίνοντας εντολή για στρατιωτική άσκηση ελεύθερων βολών πάνω σε ζωντανά και κινούµενα σώµατα.

Από το 2020 και µετά η εξαίρεση τείνει να γίνει ο κανόνας: pushback, κατασκευή κλειστών και ελεγχόµενων κέντρων κράτησης, διώξεις µεταναστ(ρι)ών για παράνοµη διακίνηση.

Αν και είχαν προηγηθεί χιλιάδες επαναπροωθήσεις και δολοφονίες µεταναστ(ρι)ών, τόσο στα σύνορα όσο και στα αστικά κέντρα, µετά τη δηµόσια διάσταση που έλαβε το έγκληµα της Πύλου κανένας δεν µπορεί να πει πως δεν γνώριζε, δεν ήξερε, δεν είναι ακριβώς έτσι.

Τα τελευταία χρόνια, το αντιµεταναστευτικό µίσος στην κοινωνία διευρύνεται και αυτό-αναπαράγεται µε εκθετικό τρόπο: οι µετανάστες αποτελούν αυτούς που µας κλέβουν τη ζωή, γι’ αυτό και τους αξίζει να εξολοθρευθούν. Ο θάνατός τους είτε παρουσιάζεται ως αδιάφορο γεγονός είτε, στη χειρότερη, προσφέρει ικανοποίηση. Yπάρχουν πλέον κάποιοι που λένε ξεκάθαρα αυτό που το κράτος δεν τολµά: εξαφανίστε τους, πνίξτε τους, σκοτώστε τους.

Την ίδια στιγµή διευρύνονται οι πληθυσµοί που περισσεύουν: Τα pushbacks φτάνουν στο λιµάνι του Πειραιά, µε το πλήρωµα του bluehorizon να δολοφονεί τον Α. Καρυώτη. Οι πληµµυροπαθείς στοιβάζονται σε camp, κόσµος επιβιώνει µε pass και επιδόµατα, η κοινωνική πρόνοια έρχεται (όταν έρχεται) µε προϋποθέσεις, η εξαθλίωση γυροφέρνει τους διπλανούς µας. Βλέπουµε όλους αυτούς που µισούν τους µετανάστες, να µισούν τον ίδιο τους τον εαυτό, καθώς δειλιάζει να σηκώσει κεφάλι απέναντι στη βαρβαρότητα. Αυτό που δεν βλέπουµε, είναι πολλές επιλογές: ή θα βουλιάξουµε στον φασιστικό βούρκο ή θα αγωνιστούµε από κοινού µε τις µετανάστριες και τους µετανάστες, ενάντια στη δυστοπία.

Stop War On Migrants

Leave a Reply