Παρέμβαση πραγματοποίησε ο ποινικολόγος, Κώστας Ντάλτας, σχετικά με το πολύνεκρο ναυάγιο στην Πύλο, σχολιάζοντας για ποιο λόγο δεν επενέβη το Λιμενικό νωρίτερα προκειμένου να διασώσει τους πρόσφυγες.
Το νομικό πλαίσιο
Μιλώντας στο MEGA, ο κ. Ντάλτας, αναφέρθηκε στο νομικό πλαίσιο που αφορά τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης σε διεθνή ύδατα, εστιάζοντας στην υποχρέωση που έχει το Λιμενικό να διεξάγει μία τέτοια επιχείρηση, ανεξαρτήτως αν το πλοίο που βρίσκεται σε κίνδυνο αρνείται τη βοήθεια, όπως ο εκπρόσωπος Τύπου του Λιμενικού Σώματος, Πλωτάρχης Νικόλαος Αλεξίου, επιμένει να υποστηρίζει.
“Στα διεθνή ύδατα ισχύει η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, που την έχουν υπογράψει όλες οι χώρες πλην της Τουρκία, της Αμερικής, του Περού, του Ισραήλ, της Βενεζουέλας και της Συρίας.
Εκτός από αυτές τις έξι χώρες όλες οι άλλες έχουν υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Οι χώρες που δεν την έχουν υπογράψει, δεν την έχουν υπογράψει γιατί έχουν υποχρεώσεις που θέλουν να αποφύγουν, όπως η Τουρκία από τη μεριά του Αιγαίου“.
Στην συνέχεια ο ποινικολόγος εξήγησε τι ισχύει εάν ένα πλοίο βρίσκεται σε διεθνή ύδατα και ποια χώρα πρέπει να αναλάβει την επιχείρηση έρευνας και διάσωσης.
“Όταν είμαστε σε διεθνή ύδατα καμία χώρα δεν έχει αρμοδιότητα εκτός από τη χώρα της σημαίας επί του πλοίου γιατί τότε θεωρείται έδαφος επί της θάλασσας. Αν έχει ελληνική σημαία, είναι ελληνικό έδαφος στη θάλασσα.
Σε αυτή την περίπτωση, βρίσκεται στα διεθνή ύδατα και εκεί υπάρχει το FIR Αθηνών. Είναι δικό μας και γι’ αυτό οι Ιταλοί έστειλαν σε εμάς και δεν πήγαν εκείνοι“.
“Έχει υποχρέωση το Λιμενικό να διασώσει”
Ξεκάθαρα, ο κ. Ντάλτας απαντώντας στο ερώτημα, για το τι πρέπει να κάνει η χώρα που έχει την ευθύνη όταν ένα πλοίο που πλέει σε διεθνή ύδατα χωρίς σημαία, χωρίς όνομα, αλλά με πολύ κόσμο, η ζωή των οποίων βρίσκεται σε κίνδυνο, έδωσε την εξής απάντηση:
“Υπάρχει υποχρέωση από τη Διεθνή Σύμβαση της Θάλασσας και την ευθύνη που διέπουν την ευθύνη των παράκτιων κρατών να υπάρξει επιχείρηση διάσωσης. Επαναλαμβάνω υποχρέωση. Η έννοια της επιχείρησης διάσωσης ξεκινάει από την πρώτη στιγμή που ξεκινάει ο κίνδυνος.
Όταν κάποιος κινδυνεύει μπορεί να μην μπορεί να στείλει και σήμα. Αν ο καπετάνιος σου λέει ότι δεν κινδυνεύει αλλά έχεις δει το σκάφος να έχει πάρει νερά και να μπατάρει, τι νόημα έχει τι σου λέει ο καπετάνιος. Επομένως υπάρχει υποχρέωση επιχείρησης διάσωσης.
Καταλήγοντας ο ποινικολόγος έκανε λόγο για ένα σοβαρό εθνικό θέμα, που θα ακολουθήσει διεθνής έρευνα και αργά ή γρήγορα η αλήθεια θα βγει.
“Είναι ένα σοβαρό εθνικό θέμα, αν έχουμε ένα τόσο μεγάλο ναυάγιο θα γίνει διεθνής έρευνα και τα στοιχεία θα βγουν αργά ή γρήγορα. Αφού έχει έρθει ένα σήμα πριν από μία ήμερα, εάν το έδωσε ΜΚΟ αυτό είναι αδιάφορο.
Οι ευθύνες και η αλήθεια
Υπάρχει μία ανησυχία και οι ειδήσεις που βλέπω να έρχονται μου προκαλούν προβληματισμό. Μας λένε πως τους απάντησαν ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα και άκουσα και διάβασα κάτι που το θεωρώ ή ανακριβές ή ψευδές, ότι πέταξαν τα εφόδια στη θάλασσα. Μα εκείνο που κάνουν οι άνθρωποι είναι ακριβώς αυτό, δηλαδή θέλουν να υπάρξει έρευνα και διάσωση.
Σε πολλές περιπτώσεις οι διακινητές εσκεμμένα προκαλούν βλάβη στο πλοίο ή βουλιάζουν το φουσκωτό. Είναι εθνικό θέμα, δεν θέλω να πω κάτι και να στεναχωρήσω. Μου κάνει εντύπωση για παράδειγμα, πως και στα αεροπλάνα και στα ελικόπτερα και στα σκάφη του Λιμενικού υπάρχουν κάμερες.
Σε μια χώρα που μιλάνε όλοι και δεν χρειάζονται κατάσκοποι, εμένα μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση μία ειδησεογραφία η οποία βγαίνει και ότι πετάγανε τα εφόδια στη θάλασσα. Ας μην έχει κανείς αμφιβολία ότι η αλήθεια θα βγει”.