*Αναδημοσίευση από Εφημερίδα των Συντακτών
Ίσως η λέξη «συγκάλυψη» είναι η μόνη κατάλληλη για να χαρακτηρίσει την ποιότητα του κράτους δικαίου στην Ελλάδα, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί -για την ακρίβεια, έχει στρεβλωθεί- τα τελευταία πέντε χρόνια. Και χαρακτηρίζει την κυβερνητική μεθόδευση χειραγώγησης ή φίμωσης της Δικαιοσύνης, των Ανεξάρτητων Αρχών και κρατικών υπηρεσιών επιφορτισμένων με την τήρηση της εθνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Το «κουσούρι» της συγκάλυψης που διασύρει διεθνώς τη χώρα, αλλά πριν απ’ όλα κλονίζει τη στοιχειώδη εμπιστοσύνη των πολιτών σε βασικούς θεσμούς, έχει σφραγίσει τρεις κορυφαίες υποθέσεις δημόσιου -και διεθνούς- ενδιαφέροντος: το έγκλημα στα Τέμπη, που θα βγάλει ξανά κατά εκατοντάδες χιλιάδες τα πλήθη σε πλατείες και δρόμους όλης της χώρας, το σκάνδαλο των υποκλοπών, που ενταφιάστηκε με κραυγαλέες κυβερνητικές μεθοδεύσεις, και το ναυάγιο της Πύλου, μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες με μετανάστες στη Μεσόγειο, με 650 νεκρούς, οι περισσότεροι χαμένοι στα βάθη της θάλασσας.
Αν, λοιπόν, η συγκάλυψη διαπερνά τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις εντελώς αναμενόμενα στο σκάνδαλο των υποκλοπών, με δεδομένη την άμεση ή έμμεση εμπλοκή του ίδιου του πρωθυπουργού στην παρακολούθηση υπουργών και αντιπάλων του, εξωφρενικά στο έγκλημα των Τεμπών, με δεδομένο ότι οι γονείς των χαμένων παιδιών δεν πρόκειται να υποχωρήσουν πριν αποκαλυφθεί και ο τελευταίος κόκκος αλήθειας, στο ναυάγιο της Πύλου η συγκάλυψη παίρνει διαστάσεις μεγάλης ανατριχίλας.
Τα ηχητικά τεκμήρια που αποκαλύπτει η «Εφ.Συν.», σε συνεργασία με την ομάδα Omnia TV, [Διαβάστε «Ναυάγιο της Πύλου: Τα ηχητικά της συγκάλυψης και η συγκάλυψη των ηχητικών» ] επιβεβαιώνουν ότι η μοναδική έγνοια του Λιμενικού -που βασική του αποστολή βάσει διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου είναι να διασώζει ανθρώπους οι οποίοι κινδυνεύουν στη θάλασσα- ήταν όχι απλώς να διώξει προς την Ιταλία το μοιραίο αλιευτικό με τις 750 ψυχές, αλλά να εξασφαλίσει ηχητικά «πειστήρια» ότι αυτό τάχα ήθελαν οι ανυποψίαστοι πρόσφυγες και μετανάστες.
Αν και οι λιγοστές διασωζόμενες επικοινωνίες του περιπολικού του Λιμενικού που εστάλη στην περιοχή της τραγωδίας με το σκάφος των προσφύγων ή τα παραπλέοντα πλοία είναι επαρκείς για να αποδείξουν το θανατηφόρο κουκούλωμα, ίσως ακόμη πιο εξοργιστικές είναι η «εξαφάνιση» πολύωρων συνδιαλέξεων πριν από το ναυάγιο και η «καθοδήγηση» πλοίων διάσωσης για το τι θα πουν και θα γράψουν στις αναφορές τους.
Αυτά τα στοιχεία ίσως κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στην εγκληματική αμέλεια και στο προμελετημένο έγκλημα εις βάρος εκατοντάδων ανθρώπων.