Αλληλεγγύη στους 9 μετανάστες που δικάζονται στις 21/05 με την κατηγορία της διακίνησης
*Πρώτη δημοσίευση στο Stop War on Migrants
Σχεδόν έναν χρόνο μετά τη δολοφονία 600 και πλέον μεταναστ(ρι)ών από το Eλληνικό Λιμενικό στην Πύλο, θα ξεκινήσει η δίκη των 9 Αιγυπτίων μεταναστών που είναι προφυλακισμένοι από την πρώτη ημέρα του συμβάντος, με κατηγορίες για παράνομη διακίνηση και πρόκληση ναυαγίου. Επειδή είναι η πρώτη δίκη που σχετίζεται με το κρατικό έγκλημα της Πύλου, η δίκη των 9 αποτελεί μια κομβική στιγμή του αγώνα για δικαιοσύνη στους νεκρούς και για τον τερματισμό των δολοφονικών πρακτικών επαναπροώθησης και συνοριακής βίας γενικότερα.
– open assembly against pushbacks and border violence
Στις 14 Ιουνίου του 2023, αλιευτικό πλοίο στο οποίο επέβαιναν πάνω από 700 ανθρώποι, βυθίστηκε ανοιχτά της Πύλου. Μόλις 104 από αυτούς διασώθηκαν. Το έγκλημα αυτό δεν συνιστά κάποια εξαίρεση. Είναι άλλο ένα θανατηφόρο αποτέλεσμα της πολιτικής των κλειστών συνόρων που ακολουθεί εδώ και χρόνια το ελληνικό κράτος και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα pushbacks (επαναπροωθήσεις) σε Αιγαίο και Έβρο, η δράση του Λιμενικού και της συνοριοφυλακής έχουν ως αποτέλεσμα θανάτους μεταναστριών σε εβδομαδιαία βάση, είτε άμεσα, εγκαταλείποντας τους ανθρώπους μεσοπέλαγα σε σωσίβιες λέμβους ή σε πλωτές βάρκες δίχως μηχανή, είτε έμμεσα, ωθώντας τους μετανάστες να πάρουν μεγάλα ρίσκα, επιλέγοντας δύσκολες διαδρομές και περάσματα ώστε να αποφύγουν τις επαναπροωθήσεις.
Σύμφωνα με τις καταθέσεις των επιζώντων, το ναυάγιο προκλήθηκε από το Ελληνικό Λιμενικό στην προσπάθειά του να προβεί σε ακόμια επαναπροώθηση, ρυμουλκώντας το αλιευτικό προς την Ιταλία, ώστε οι διασωθέντες μετανάστες να οδηγηθούν εκεί και όχι στην Ελλάδα. Η προσπάθεια ρυμούλκησης ήταν αυτή που αποσταθεροποίησε το πλοίο. Οι προσπάθειες συγκάλυψης των ελληνικών αρχών έχουν αποδομηθεί με ντοκουμέντα από μεγάλα ξένα μέσα ενημέρωσης (όπως οι Washington Post, New York Times κ.ά.), μέχρι και από την ίδια την Frontex. Το ελληνικό κράτος και η δικαιοσύνη του, πέραν του ρεσιτάλ κακοδικιών (άρνηση εξέτασης των κινητών των επιζώντων, copy-paste ψευδείς καταθέσεις κ. λπ.) που λαμβάνουν χώρα για να απεκδυθεί το τελευταίο την ευθύνη του μαζικού εγκλήματος, επιστράτευσε άμεσα μια από τις κλασικές του τεχνικές. Το αφήγημα περί «διακινητών». Διά στόματος πρωθυπουργού απέδωσε την ευθύνη σε «καθάρματα διακινητές». Ταυτόχρονα, 9 επιζήσαντες βρέθηκαν να κατηγορούνται ως διακινητές. H επιχείρηση συγκάλυψης περνά μέσα από την καταδίκη των 9, ώστε το αφήγημα περί της ενοχής και της ευθύνης των διακινητών να τεθεί σε λειτουργία στο πρόσωπο κάποιων αποδιοπομπαίων τράγων και να συγκαλυφθεί έτσι η δολοφονική δράση του Λιμενικού.
Η αυθαίρετη σύλληψη μεταναστ(ρι)ών με την απόδοση της κατηγορίας του διακινητή αποτελεί συνηθισμένη πρακτική του ελληνικού κράτους τα τελευταία χρόνια. Ο σχετικός νόμος ποινικοποιεί την ίδια τη μετακίνηση, καθώς δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ ατόμων που αποκτούν κέρδος μεταφέροντας μετανάστες και ατόμων που απλώς οδηγούν αμάξια ή βάρκες (που συνήθως είναι απλώς μετανάστες που αναλαμβάνουν να οδηγήσουν ένα όχημα). Στις περιπτώσεις δε που δεν υπάρχει, ή δεν μπορεί να βρεθεί οδηγός, συλλαμβάνεται κόσμος εντελώς αυθαίρετα. Η διαδικασία συνεχίζεται συνήθως με ανακρίσεις δίχως κατάλληλη διερμηνεία, πλαστές καταθέσεις και ολιγόλεπτες δίκες-παρωδίες, και καταλήγει σε ποινές δεκαετιών και πρόστιμα εκατοντάδων χιλιάδων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το 20% των φυλακισμένων στην Ελλάδα να αντιμετωπίζουν την κατηγορία του διακινητή (πάνω από 2.100 άτομα), 88% των οποίων είναι μετανάστες.
Το ελληνικό κράτος αξιοποιεί το αφήγημα περί διακίνησης για να δικαιολογήσει και να συνεχίσει ακάθεκτα τις δολοφονικές του πρακτικές στα σύνορα. Η ευθύνη για τους εκατοντάδες θανάτους που άμεσα ή έμμεσα οφείλονται στη δράση του Λιμενικού και της συνοριοφυλακής αποδίδεται σε φανταστικούς διακινητές. Μετανάστες που υφίστανται αυτές τις ίδιες πρακτικές βαφτίζονται αυθαίρετα διακινητές, ώστε στα σώματά τους να ενσαρκωθεί και να διατρανωθεί το αφήγημα των ελληνικών αρχών. Ταυτόχρονα με αυτόν τον τρόπο επαινείται και δοξάζεται η δολοφονική δράση των σωμάτων ασφαλείας, στο όνομα ενός πολέμου απέναντι σε έναν φανταστικό και κατασκευασμένο εχθρό. Ενίοτε με την υπόνοια ότι ο εχθρός αυτός αποτελεί κομμάτι του τουρκικού παρακράτους και η μετανάστευση αποτελεί κάποιου είδους όπλο-εθνικό κίνδυνο.
Όλη αυτή η προπαγάνδα αναπαράγει και βασίζεται στην, δυστυχώς, βαθιά ριζωμένη, κοινωνική αντίληψη που θέλει τις μετανάστριες να δρουν ως άβουλα αντικείμενα. Σε αυτό συνιστά την απανθρωποποίησή τους. Ενώ αυτές είναι που επιθυμούν να μετακινηθούν προς την Ευρώπη, παρουσιάζονται στην καλύτερη ως άβουλα θύματα των διακινητών, στη χειρότερη ως όπλα εχθρικών για το έθνος δυνάμεων. Ενάντια σε αυτές είναι που διεξάγει πόλεμο το ελληνικό κράτος στα σύνορα, με πρακτικές που αποτελούν κομμάτι μιας συνολικότερης πολεμικής διαχείρισης που περιλαμβάνει στρατόπεδα συγκέντρωσης, κοινωνικό αποκλεισμό και άγρια εργασιακή εκμετάλλευση σε καθεστώς ομηρίας. Και ενώ η αναπαράστασή τους ως ενός εχθρού-απειλής είναι σαφώς ρατσιστική, η αφ’ υψηλού τους αναπαράσταση ως θύματα-αντικείμενα αποτελεί μια επίσης ρατσιστική εναλλακτική που αποτρέπει οποιαδήποτε ταύτιση, υπονομεύοντας έτσι δυνατότητες ουσιαστικής και μακροπρόθεσμης αλληλεγγύης· ενώ παράλληλα, διευκολύνει την βάρβαρη πολεμική του κράτους απέναντι στις μετανάστριες, η οποία με τη σειρά της αναπαράγει διευρυμένα τις διαφόρων μορφών ρατσιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές στους κόλπους της κοινωνίας.
Εμείς από τη μεριά μας θέλουμε να σταθούμε απέναντι τόσο στις δολοφονικές πρακτικές του ελληνικού κράτους όσο και στον κοινωνικό ρατσισμό, που αλληλοτροφοδοτούνται παράγοντας μια όλο και πιο εκφασισμένη κοινωνία. Όχι για να γίνουμε σωτήρες κάποιων ανήμπορων θυμάτων. Αλλά γιατί μια κοινωνία που παρακολουθεί δίχως αντίδραση -σαν κάτι φυσικό, αν όχι θεμιτό- το κράτος να δολοφονεί εκατοντάδες ανθρώπους, δέχεται με αδράνεια την κοινωνική, αν όχι φυσική, εξόντωση κάθε ομάδας που κρίνεται ότι περισσεύει. Είτε μιλάμε για τ@ διαφορετικ@ κάθε είδους, είτε για άνεργους, είτε για απολυμένες, είτε για όσες σηκώνουν κεφάλι. Πρόκειται για μία κανιβαλιστική πραγματικότητα που επιβιώνουν οι εκάστοτε ισχυροί. Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή, σάπια προοπτική που ήδη ως ένα βαθμό βιώνουμε, να παλέψουμε για μια κοινωνία αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων. Με κοινούς αγώνες ντόπιων προλετάριων, μεταναστριών, Ρομά και όσων γενικά περισσεύουν, να ξαναβρούμε την αξιοπρέπειά μας και να κάνουμε καλύτερες τις ζωές μας.
Καμιά ποινή για τους 9 επιζήσαντες μετανάστες· άμεση απελευθέρωσή τους.
Ελευθερία σε όλους τους μετανάστες και τους αλληλέγγυους που βρίσκονται στις ελληνικές φυλακές με την κατηγορία περί διακίνησης.
Να σταματήσουν οι επαναπροωθήσεις και οι δολοφονίες στα σύνορα.
Με κοινούς αγώνες ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών να σταθούμε απέναντι στις πολιτικές κοινωνικού αποκλεισμού που επιβάλλει το ελληνικό κράτος αλλά και στον κοινωνικό ρατσισμό που τις καθιστά εφικτές.
Stop war on migrants